Σημείωση: Αυτό το άρθρο γράφτηκε κάπου στο 2014. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, που χρειάζονται νέο άρθρο για να ειπωθούν.
1. Starbucks:
Θυμάμαι την infamous παρουσίαση που είχε κάνει ο πρόεδρος τους σε ένα keynote δίπλα στον Steve Jobs. Είχε πει κάτι του στυλ: «Κάθε λεπτό ανοίγει ένα Starbucks κάπου στον κόσμο».
Sorry. “7 τη μέρα” ήταν. (Το έσβησαν το παλιό βίντεο, αλλά έβαλα ένα αντίστοιχο)
Ε, στην περίπτωση της χώρας μας, κλείνει ένα Starbucks ανά δευτερόλεπτο. Αυτό συμβαίνει γιατί η εταιρία μπήκε σε μια πολύ περίεργη αγορά όσον αφορά τον καφέ.
Τα Starbucks βασίζονται σε κάτι παχυντικά ροφήματα με κρέμες και σιρόπια που εμείς οι Έλληνες δεν γουστάραμε ποτέ, επιμένουν να ονομάζουν τον Frappe ή τον Freddo Espresso με κάτι δικά τους περίεργα ονόματα και (ω!) είναι self-service παίζοντάς το παράλληλα premium.
Βλέπεις, το να πάω στο Speaty Press & Coffee και να περιμένω όρθιος για να πάρω τον καφέ μου δεν με χαλάει καθόλου, αφού (πέραν του ότι είναι καλός καφές) είναι τζαμπέ-ολέ. Από την άλλη, να έρθω στο Starbucks σου και να παίξω ορθάδικο για να ακριβοπληρώσω μια άγευστη σαβούρα, that’s not for me!
Ούτε νομίζω πως παγκοσμίως προτιμάνε τα Starbucks για τον καφέ τους: Απλώς θεωρούνται το free WiFi spot του πλανήτη – άλλο ένα πράγμα που δεν κάνουν οι Έλληνες, πέραν από κάτι ψώνια σαν κι εμένα που θέλουμε να επιδεικνύουμε τα λάπτοπ μας δημοσίως.
Ο Έλληνας, κύριε Schultz, θέλει να μαζευτεί παρέα με 5 μαντραχαλάδες, να καπνίσει και να πιει ΦΡΑΠΕΕΕΕ! (Έτσι είναι η αγορά. Μακάρι να μην ήταν.) Το ότι τα Starbucks απαγορεύουν αυστηρώς το κάπνισμα είναι για μένα άκρως θετικό, αλλά προφανώς αποτελεί ακόμη έναν παράγοντα για το ότι κλείνουν σαν δαιμονισμένα.
Είπαμε πως ο καφές των Starbucks είναι χάλια; Την τελευταία φορά που πήρα έναν (ας τον κάνει ο θεός) cappuccino τον άφησα άθικτο όπως τον παρέλαβα, έτσι για να μην χαλάσω την τελειότητα του πιο απαίσιου ροφήματος που έχει φτιάξει ανθρώπινο χέρι. Το αφρόγαλα ήταν σαν σαπουνάδα από AVA.
Βλέπω, όμως, πως οι marketiστες της εταιρίας πήραν χαμπάρι πως ο κόσμος ψάχνει κάτι καλύτερο από καφέ, και άρχισαν και καλά να βγάζουν σακουλάκια με διάφορα special blends και μονοποικιλιακούς, ποντάροντας πια σε γκουρμέ ιδέες.
Καλή η προσπάθεια, φαίνεται πως δεν κοιμούνται όσο όρθιοι νόμιζα, αλλά… μονοποικιλιακοί σε Starbucks; Είναι να παραγγέλνεις burger στα Goody’s: Γράφει burger, μοιάζει με burger, μυρίζει σαν… ας μην πω… αλλά ΔΕΝ είναι burger.
Τι φέρνει το μέλλον για τα Starbucks; Κατά τη γνώμη μου, τίποτα. Θα κλείσει ένα εδώ, ένα εκεί, θα ανοίξει κανένα άλλο σε κάποια πολύ συγκεκριμένη περιοχή όπου κυκλοφορούν πολλοί τουρίστες και θα συνεχίσει όπως και τώρα, βαρετά, αδιάφορα…
2. Mikel:
Θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα το όνομα αυτού του franchise. Περπατούσα στους δρόμους της Λάρισας με μια φίλη μου όταν γύρισα προς ένα φωτεινό μπάχαλο, γεμάτο με κόσμο και την ρώτησα τι είναι;
«Αυτό;» με ρώτησε. «Είναι τα Mikel! Κάνουν τον καλύτερο καφέ…»
Και για πολύ καιρό, χωρίς να έχω δοκιμάσει, στο μυαλό μου τα Λαρισαϊκά Mikel είχαν συνδυαστεί ακριβώς με εκείνη την ατάκα: «Mikel, καλός καφές.»
Ώσπου μια μέρα ξύπνησα σε έναν κόσμο γεμάτο Mikel. Επειδή δεν έμενα Θεσσαλονίκη δεν είχα πάρει χαμπάρι το πόσο γρήγορα εξαπλώνονταν η ίωση, οπότε ξαφνιάστηκα το πρωί που πέτυχα δύο Μικέλ στα Γιάννενα, φτιαγμένα σχεδόν αυθημερόν.
«Στην ερώτηση τι τύπος καφέ είναι τα Mikel, θα τα χαρακτήριζα “λαϊκά” με την έννοια όμως του πολυποίκιλου κοινού, το οποίο και έρχεται να απολαύσει έναν ρόφημα φτιαγμένο από άριστες πρώτες ύλες στην καλύτερη δυνατή τιμή, σε ένα φιλικό περιβάλλον». ~ Χρύσα Γερολυμάτου, Υπεύθυνη ανάπτυξης των Mikel (πηγή)
Δεν μπορώ να πω, τους έδωσα ευκαιρίες. Πήγα, με παρέα, μόνος, πρωί, αργά το απόγευμα. Ήπια φρέντο, ήπια καπουτσίνο, ήπια τα μπισκότα και τα κέικ τους σαν να ήταν Βίκος. Και, τελικά, σταμάτησα να πηγαίνω.
Γιατί;
1. Ο καφές τους δεν είναι καλός. Όσο κι αν πουλάνε την ατάκα “Mikel = Καλός καφές”, αυτό δεν συμβαίνει. Ίσως ο espresso τους να φανεί καλός σε έναν που κατέβηκε από κάνα βουνό, αλλά αντικειμενικά είναι άγευστος.
Επίσης, το αφρόγαλά τους είναι κακό. Φτιάχνουν τον καπουτσίνο με τέτοιον τρόπο που το αφρόγαλα είναι μια ξεχωριστή οντότητα από μόνη της, ένα λευκότριχο terrier που πρέπει πρώτα να ρουφήξεις με το ζόρι από πάνω για να καταλήξεις να πιεις το άγευστο ζουμί που μέχρι πρότινος δεν μπορούσες να δεις καν. Δεν κάνουν καλό καφέ.
2. Είναι η Red Light District της Ελλάδας. Όχι, δείτε το αντικειμενικά. Καλύπτουν ένα ολόκληρο δρομάκι με κόκκινα φωτάκια που αναβοσβήνουν.
Όταν πηγαίνω για καφέ θέλω να δω τον καφέ μου, καμία γκομενάρα σερβιτόρα και (ίσως) την φάτσα της παρέας μου. Κατά τα άλλα, δεν θέλω να βλέπω εκείνες τις οθονίτσες που έχει και στη στάση των λεωφορείων να προπαγανδίζουν το “πόσο καλό καφέ πίνω”, όπως και δεν με ενδιαφέρουν λεπτομέρειες για το franchise σε οθόνες κολλημένες στους τοίχους που παίζουν στο repeat. Άσχημο.
Θα προτιμούσα ένα πιο minimal περιβάλλον, χωρίς τόσο οπτικό θόρυβο. Δεν νομίζω πως είμαι παράλογος.
3. Το “ψεύτικο” service: H (φημολογούμενα) αυστηρή εκπαίδευση που κάνουν στους υπαλλήλους του Mikel μπορεί να μην τους μαθαίνει να κάνουν πολύ καλό καφέ, αλλά σίγουρα τους μαθαίνει να είναι ευγενικοί.
Καταλαβαίνω την πρόθεση της εταιρίας πίσω από αυτό: Φτιάχνοντας μια προγραμματισμένη συμπεριφορά με συγκεκριμένες ατάκες και ρουτίνες, μπορούν να διατηρήσουν ένα στάνταρ επίπεδο συμπεριφοράς. Όπως ακριβώς καταφέρνουν και τα Goody’s να σερβίρουν παντού ακριβώς το ίδιο Club Sandwich.
Χρησιμοποιώ συχνά το παράδειγμα με τα Goody’s, αλλά έχει σημασία.
Βλέπεις, στα Mikel ξέρεις ότι θα σε καλωσορίσουν με χαμόγελο και θα σου φέρουν κέικ κάθε φορά που το καταβροχθίζεις, αλλά η ομογενοποίηση της συμπεριφοράς και οι πορτιέρηδες για μένα χαλάνε την ατμόσφαιρα. Είναι ευγένεια φασόν.
Ακόμη κι έτσι, όμως, το προτιμώ από αγενέστατα μαγαζιά – αλλά αναφέρω τα συναισθήματά μου.
4. Ακριβό πακέτο: Στη Θεσσαλονίκη, συγκεκριμένα, είχα ακριβώς κάτω από το σπίτι μου ένα Mikel και στα 50 μέτρα απέναντι ένα Speaty Press & Coffee. Προτιμούσα πάντοτε το Speaty γιατί έκανε καλύτερο καφέ και ήταν και πολύ πιο φθηνό. Η τιμή παίζει ρόλο.
Ερώτηση: “Έχουν καλά στοιχεία τα Mikel;”
Ναι, έχουν.
Πρώτα απ’ όλα, για μένα έχουν τεράστιο ενδιαφέρον από επιχειρηματική άποψη. Ο συνδυασμός επιθετικής επεκτατικής πολιτικής τους, μαζί με το bold branding τους, όσο και με τον τρόπο που άγγιξαν τον μέσο λαϊκό Έλληνα, εμένα με εμπνέουν.
Ακόμη, σαν χώρος, όπως και τα Goody’s, έχουν μια σταθερότητα στην ποιότητα – ξέρεις πως θα είναι εντελώς μέτρια, αλλά τουλάχιστον δεν θα είναι χειρότερα από αυτό. Επίσης, οι χώροι τους είναι αξιοπρεπείς για να κάτσεις με την παρέα σου και να μιλήσεις. Λέμε τώρα.
Trivia: Τα Mikel χρησιμοποιούν καφέ Illy, αν και νομίζω κάποιο ιδιαίτερο blend, ειδικό για τα γούστα του target group τους, δηλαδή ελαφρύ και άγευστο.
Τι θα φέρει το μέλλον για τα Mikel; Όπως κάθε μόδα, κάποια στιγμή θα γίνουν “last year”, και κάποια καταστήματα θα κλείσουν, ενώ πολλά θα φύγουν από το franchise και θα γίνουν κάτι διαφορετικό. Τα μεγάλα και κεντρικά, όμως, θα συνεχίσουν να δουλεύουν για καιρό ακόμη, μέχρι είτε να γίνουν καλύτερα, είτε να τα φάει η παρακμή όπως τα Flocafe.
3. Flocafe
Η τελευταία φορά που μπήκα σε Flocafe ήταν στη Sofia της Βουλγαρίας – για τον ίδιο λόγο που ένας Αμερικάνος μπαίνει στα Starbucks εδώ.
Τα Mikel πριν φτιαχτούν τα Mikel. Αυτή ήταν η πρώτη Ελληνική αλυσίδα καφετεριών που προσπάθησε να γίνει το Starbucks της Ελλάδος, πηγαίνοντας τα καλά μέχρι ένα σημείο, έως ότου την χτύπησε η βαρεμάρα και η έλλειψη έμπνευσης, καταρρέοντας τελικά ως brand.
Βλέπεις, όταν συντηρείς ένα franchise, θα πρέπει να προσέχεις πολύ την εικόνα των καταστημάτων σου – όχι μόνο τις διαφημίσεις που βάζεις στα περιοδικά.
Ε, στα Γιάννενα τουλάχιστον, τα Flocafe του κέντρου είχαν καταλήξει να θυμίζουν παρακμιακό κουτούκι. Κακή διακόσμηση, βρωμικά τζάμια, παρατημένα. Πως γίνεται να εμπιστευτεί κανείς μια τέτοια εικόνα, ειδικά όταν μιλάμε για ένα πανελλήνιο brand.
Τι έκαναν λάθος τα Flocafe; Αφέθηκαν στην προσωρινή επιτυχία τους και δεν προχώρησαν μπροστά. Επίσης, δεν πρόσεξαν την εικόνα τους όσο θα έπρεπε.
Ακόμη, αισθάνομαι πως δεν είχαν ένα ξεκάθαρο target group: Σε ποιους απευθύνονταν τα Flocafe; Σε νέους; Σε σαραντάρηδες; Σε λάτρεις του καφέ; Σε Θεσσαλονικιούς Φραπεδιάρηδες; Σε γκρουπ;
Τα Mikel για παράδειγμα ξέρουν καλά το target group τους: Είναι ο λαϊκός Έλληνας.
Ποιό είναι το μέλλον των Flocafe; Ποιό μέλλον;
4. Coffee Island:
Μέχρι τώρα, το μόνο από τα brands που πουλάει και κάνα σύνεργο για παραγωγή καφέ είναι τα Starbucks – κι αυτά άντε να σμπρώξουν κάνα French Press που είναι μια από τις τραγικότερες μεθόδους μετά το Mokka Pot.
Υπάρχει, όμως, και η καρά-περίεργη περίπτωση του Coffee Island, σε ένα κατάστημα του οποίου μπήκα για πρώτη φορά σήμερα.
Ερώτημα 1ο: “Γιατί δεν είχα μπει σε κανένα Coffee Island μέχρι τώρα;”
Απάντηση: Γιατί το branding τους μου προκαλούσε αλλεργία.
Το visual branding, από το λογότυπο μέχρι το εξωτερικό design του μαγαζιού, είναι η πρώτη εικόνα που βλέπει ο υποψήφιος πελάτης. Ε, τα Coffee Island πρέπει να είναι πρωταθλητές από το τέλος προς τα πάνω στο πόσο με τραβάνε να μπω μέσα. Αν η έμμεση διπλή μου άρνηση ήταν μπερδευτική, να το μεταφράσω: Η visual identity του Coffee Island είναι μια low-res 90-ίλα χωρίς καμία ένδειξη μοντερνισμού. Fuck! Αυτό ήταν ακόμη πιο μπερδευτικό!
Λοιπόν, για να το πω λαϊκά: Τα Coffee Island είναι άσχημα καταστήματα.
(Update 18/12/2015: Θα είναι άδικο να μην αναφέρω πια – αρκετό καιρό μετά απ’ όταν γράφτηκε αυτό το post – ότι τα Coffee Island έχουν κάνει πολύ καλές προσπάθειες να φτιάξουν το design και την εταιρική τους ταυτότητα, και νομίζω πως τα έχουν καταφέρει. Είναι αρκετά ωραία πια – και έχουν και πολύ ωραίο site.)
Ερώτημα 2ο: “Γιατί μπήκες σήμερα στα Coffee Island; “
Απάντηση: Γιατί άνοιξε ένα κάτω από το σπίτι μου.
Ερώτημα 3ο: “Και; Πως σου φάνηκαν;”
Απάντηση: Ααα… Σαν πολύ περίεργος δεν είσαι; Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το ότι πουλάνε μέσα Hario, Drippers, Aeropress ακόμη και Syphon! Βασικά, ότι εργαλείο θα χρειαζόταν ένα third-wave coffee shop, το έχουν. Ακόμη, αναφέρονται ως roasters – άρα υποθέτω πως μπορείς να βρεις και κανέναν αξιοπρεπή καφέ για να αγοράσεις.
Τώρα, τα Coffee Island είναι πακετάδικα, οπότε δεν τα συγκρίνω άμεσα με τα προηγούμενα brands. Απλά παρατηρώ πως ξεκινούν να επεκτείνονται, οπότε ας τα έχουμε στα υπ’ όψιν μας.
Ο καφές που ήπια σήμερα (ένας διπλός cappuccino σε χάρτινο πακέτο) ήταν αξιοπρεπής. Το αφρόγαλα ήταν σωστό (αν και όχι τέλειο) αλλά το blend του καφέ ήταν τόσο ουδέτερο που ουσιαστικά χάνονταν. Δεν ένιωσα τη γεύση του από πίσω, σαν να πίνω έναν φλώρικο latte.
Οπότε, τα Coffee Island τείνουν προς μια καλή κατεύθυνση που παίρνει πιο στα σοβαρά τον καφέ, κάνουν ένα αξιοπρεπές πακέτο και σε λογική τιμή, αλλά έχουν χάλια visuals.
Ψαχουλεύοντας λίγο στο internet, παρατήρησα πως στο Facebook Page τους έχουν ένα διαφορετικό λογότυπο.
Και πάλι, όποιος τα σχεδιάζει είναι λίγο off, αλλά σίγουρα είναι καλύτερο από το τωρινό (ειδικά εκείνα τα low-res βινύλια με τους κόκκους καφέ που τύπωναν στις προσόψεις του μαγαζιού… ανατριχιάζω!). Οπότε, προβλέπω γενική ανανέωση στο branding τους.
Μια αλυσίδα πακετespresso που θα πάρει τον καφέ λίγο πιο σοβαρά, για μένα είναι πράγμα καλό.
Το συμπέρασμα:
Είναι γνωστό πως οι Έλληνες καταναλώνουν πολύ καφέ – σαν ποσότητα. Από την άλλη, τον αντιμετωπίζουμε σαν ένα κοινό, απλοϊκό προϊόν, χωρίς να δίνουμε σημασία στην ποιότητα και τον τρόπο παραγωγής του.
Οι μόνοι που ανεβάζουν το επίπεδο του καφέ αυτή τη στιγμή είναι τα λίγα third-wave coffee shops και roasteries (κυρίως στην Αθήνα: Βλέπε Tailor Made, Taf) που και αυτά, φυσικά, αντιγράφουν τα Νεοϋορκέζικα ταλέντα του στυλ Blue Bottle.
Πέραν από την πρωτεύουσα, έχουν ξεκινήσει να ανοίγουν ενδιαφέροντα καταστήματα τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και μερικά που παρατηρώ σε πιο επαρχιακές πόλεις.
Οπότε, στο μέλλον, περιμένω να ανοίξουν άλλα 5 roast-άδικα στην Αθήνα, κάνα δύο στη Θεσσαλονίκη και να αρχίσει ένα 10% των καφετεριών να “φέρνει” speciality καφέ – όχι πως θα κάτσει να τον παραγγείλει κανείς αν δεν διδάξουν πρώτα στους πελάτες τους τι ακριβώς είναι αυτός.
Τα μεγάλα brands από την άλλη, θα συνεχίσουν να σερβίρουν μέτρια ροφήματα, σικέ χαμόγελα και αργό WiFi. Τουλάχιστον έτσι δείχνουν τα πράγματα…
Διαβάστε ακόμη: Οι 5 βασικές λεπτομέρειες που φτιάχνουν το τέλειο coffee shop.
Η Checklist είναι ένα δι-εβδομαδιαίο newsletter για την παραγωγικότητα, τους στόχους, τη ζωή στο εξωτερικό, τη διαχείριση του χρόνου και ότι επηρεάζει τη ζωή μας.
Γίνε μέλος μαζί με 800+ αναγνώστες για να λαμβάνεις την Checklist στο email σου.
Η κάνε κλικ εδώ για να μάθεις περισσότερα.
Να προσθεσω ότι δεν αρκει ένα μαγαζι να προσφερει speciality cofee. Πρεπει το προσωπικο να είναι ενημερωμενο σχετικα με τον καφε που πουλαει και να μπορει, αν όχι να μυησει τον πελατη, τουλάχιστον να τον ενημερωσει για το τι σημαινει speciality coffee και πια είναι τα χαρακτηριστικα του καφε που προωθει το μαγαζι. Διοτι αν στοχος σου είναι η ποιοτητα και όχι η οικονομια, ποντάροντας σε ένα ανωριμο καταναλωτικο κοινο όπως είναι το ελληνικο, δεν γινεται να μη διαθέτεις τις κατάλληλες γνωσεις ή τουλάχιστον την διαθεση να εξυπηρετήσεις τον πελατη με τον καλυτερο δυνατο τροπο. Προσωπικα εχω παει σε μερικα μαγαζια που διαφημίζονται στο ιντερνετ ότι πουλανε speciality cafe των οποιων το προσωπικο δεν γνωριζε την τυφλα του από καφε και ουτε προθυμοποιηθηκε να με ενημερωσει σχετικα με το προιον. Όλα δηλαδή τα στοιχεια της εξυπηρετησης περαν της ποιοτητας του καφε (που οντως ηταν speciality) δεν ξεχωριζαν σε τιποτα από μια καφετερια της σειρας.
Αξίζει να σημειωθεί οτι πριν 4-5 σχεδόν χρόνια (ίσως και παραπάνω) έχει ανοίξει ένα εξαιρετικό καφεκοπτείο καφεποτείο στην Χαριλάου Τρικουπη – ψηλα στην Καλλιδρομιου(Εξάρχεια) το οποιο είναι οτι πιο “τιμιο” εχω βρει εδω στην Αθηνα σε καφε. Είναι τύπου coffee island αλλα ως προς την ποιοτητα του καφε δεν εχει καμια σχεση. Σου κοβει καφε οτι χαρμανι θες εκεινη τη στιγμη και στο φτιαχνει. Σου δινει παντα ενα φρεσκοτατο κερασμα (οτι θες εσυ απο ενα λοφο με διαφορες γευσεις μπισκοτων που εχει σε γενναιο μεγεθος) και δεν υπαρχει περιπτωση να φύγεις και να μην ζητησεις να παρεις για το σπιτι σου καφε κομμενο. Παρολο που ειναι σε εντελως ακυρο σημειο εχει παρα πολυ κοσμο. Θεωρω ομως πως αν αυτος που το εχει, ανοιξει υποκαταστηματα δεν θα μπορεσει να επιτύχει την ιδια ποιοτητα προιοντων και υπηρεσιων (ευγενικο και ενημερωμενο προσωπικο) διότι ο ιδιοκτητης ειναι ΕΚΕΙ σχεδον παντα. Δυστυχως με την εννοια των υποκαταστηματων η ποιοτητα διυλίζεται. Αξίζει να αναφερθει οτι κοντα στο χωρο εργασιας μου εχουμε coffee island και εχουμε επιστρεψει αρκετες φορες τις παραγγελίες μας διοτι αυτο που προσφέρουν ΔΕΝ ΠΙΝΕΤΑΙ. Προσωπικα σπανιως παίρνω απ’εξω καφέ. Προτιμώ να τον φτιάχνω απο το σπιτι μου μιας και με τις μηχανες που υπαρχουν μπορώ και μου παρέχω υψηλής ποιότητας καφε(με “καλομαθαίνω” με αμεσο αποτελεσμα να μην μένω ικανοποιημένη απο τον “εξω” καφέ). Συμφωνω με το παραπανω αρθρο ως προς αρκετά σημεία ομως πραγματικά εχει τυχει να παρω πολυ καλυτερο καφε απο μικρες επιχειρήσεις. Επισης οντως οι περισσοτεροι Ελληνες δεν ξερουν να διακρίνουν έναν καλο καφέ απο εναν αλλο μετριο καφέ απο “καμένο” φθηνό χαρμάνι. Είμαστε επιφανειακοί (πχ. παμε να πιουμε καφέ για να δουμε ένα ελκυστικό προσωπικό με μέτριες ικανότητες που κατ’επέκταση αυτο που μας προσφέρουν μας δίνει αργότερα μια κλωτσιά στην κοιλια και ασχημες κενώσεις – ΔΥΣΤΥΧΩΣ ενας κακος καφές μπορει να στο κανει αυτο- μέχρι και πονοκεφαλο ή εμετό αν ο κακης ποιοτητας καφές ειναι φτιαγμένος απο το πρωί και στον προσφέρουν στις 12.00 το μεσημέρι -μου εχει τυχει σε καφε στην πλακα και στο θησείο που εχουν κινηση τα σαββατοκυριακα- με αμεσο αποτέλεσμα να σου χαλασει ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ τη μερα). Δεν ειμαστε εκλεκτικοί (και δεν είναι ωραίος ο ελιτισμός) αλλα και η υπαρξη τοσων πολλων καφέ με μηδενική ποιότητα είναι ηλίθια θεωρώ…
Να ενημερώσω επίσης ότι αν και τα coffe islands κάνουν μέτριο καφέ μπορείς μέσα να πάρεις μονοποικιλιακους καφέδες και να στους κόψουν όπως θες. Εγώ παίρνω συνέχεια φρεσκοκομμένο για την brikka μου και μπορώ να πω ότι πίνω πολύ καλύτερο καφέ από το μαγαζί και από πολλά εκεί έξω.
Στη περιοχη μου εχω πιο κοντα τα Everest και τα Speaty,πιο μακρια εχω Mikel και Coffee Island.Προτιμω Everest λογω καφε(ειδικα ο Arabica ειναι αψογος) και εχουν φρεσκο αφρογαλα,ενω στα μικελ ειναι ετοιμος.Αν και τα Coffee Island εχουν με διαφορα καλυτερο αφρογαλα και κρεμα.Τα Speaty πλεον γιναν πιο ακριβα και η τιμη στον καφε τους ειναι κοντα στα Everest,οποτε σπανια παω.
Μικελ παω κυριως λογω του 1+1 δωρο που δινει η Vodafone στα CU καρτοκινητα.
Αν και δεν το δεχονται ολα τα καταστηματα(μεσα απο τον χαρτη στο MyCu App που δειχνει τα καταστηματα και το Google Maps βγαζεις ακρη).
Σε θεμα εξυπερετησης βαζω 1η θεση Everest,2η Coffee Island και Speaty και 3η τα Mikel.Οσο για τη 3η θεση στα μικελ,στο καταστημα που ειναι στη γειτονια μου εχω αρκετα αναμικτες εντυπωσεις.Σε αλλα που εχω παει καθως και σε καταστημα σε παραθαλασσιο χωριο ηταν αρκετα καλυτερα.
Τα Everest μια χαρα τιμες εχουν,απλα στα καταστηματα που ειναι στο αεροδρομιο ή σε ΣΕΑ ειναι πιο τσιμπημενες οι τιμες,ειδικα στο αεροδρομιο.
Θελω καλο αμερικαν καφε για το σπιτι.Που τον αγοραζω;
Η λογική λέει ότι σταματάς να διαβάζεις το “άρθρο” όταν λες ” το να πάω στο Speaty Press & Coffee και να περιμένω όρθιος για να πάρω τον καφέ μου δεν με χαλάει καθόλου, αφού (πέραν του ότι είναι καλός καφές) είναι τζαμπέ-ολέ” key point …ειναι καλός καφές (εδώ κλαίμε απο τα γέλια)..
Άλεξ, το άρθρο γράφτηκε πριν από καμία 6-7 χρόνια. Τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά.